Familjet janë trazuar nga kanceri i gjirit të “gruas së shtëpisë”, por ajo shpesh prek më shumë fëmijët adoleshentë.
Në veçanti, adoleshentët mund të ndjehen të tronditur, të zemëruar dhe fajtorë për faktin që nëna e tyre ka kancerin e gjirit. Shumë ndjehen të hutuar për atë që do të ndodhë në familjen e tyre, ndërsa të tjerët do të ndjehen të izoluar dhe të harruar, duke besuar se prindërit e tyre nuk janë në dijeni, ose të pandjeshëm ndaj fatkeqësisë së tyre.
Duke vuajtur gjendjen dhe duke qenë vazhdimisht të shqetësuar, i përkeqësojnë gjërat edhe më shumë. Prindërit mund të ndihmojnë fëmijët e tyre duke i lënë që të shprehin ndjenjat – edhe pse kjo gjendje mund të jetë e dhimbshme për të gjithë.
Fëmijët, sikundër edhe të rriturit, kanë nevojë për informacione në lidhje më kancerin e gjirit, testet dhe trajtimet, prognozën, ato herëpashere kane “nevojë” për të patur frikë në momentet të caktuara. Injoranca e fëmijëve për kancerin e gjirit mund çojë në më shumë stres në fatkeqësinë e tyre dhe njëkohësisht vendimi nga disa prindër për të mos shpjeguar sëmundjen mund të përbëjë një fatkeqësi.
Studimet kanë treguar se shumë faktorë janë të lidhur me nivelin e stresit të fëmijës së tyre kur mamaja është e diagnostikuar me kancerin e gjirit.
Shpesh, gratë shpenzojnë më shumë kohë për punët e shtëpisë sesa pjesëtarët e tjerë të familjes. Por pengesa fizike e kancerit të gjirit tek gratë nënkupton që fëmijët e tyre dhe partnerët duhet të marrin më shumë përgjegjësi. Fatkeqësisht këto detyra mund të bien më shumë tek vajzat adoleshente, sesa tek fëmijët e tjerë. Kjo mund të çojë në izolimin e ndjenjave të fëmijës, në frikë dhe në inat. Prandaj është e rëndësishme që prindërit të marrin detyra të reja dhe të negociojnë hapur për përgjegjësi të reja.
Në mes të trazirave dhe dhimbjeve të kancerit të gjirit, është e rëndësishme që prindërit të jenë të ndërgjegjshëm që të përpiqen që të mbajnë një ekuilibër në jetën e familjes, sidomos nëse tashmë ekziston kufizimi i sporteve dhe kohës së lirë.
Komentoni