Betabllokues të pashoqëruar, bllokues të receptorëve alfa-beta-adrenergjike

ISTEMI NERVOR QENDROR Shume të shpeshta: Marrje mendsh. Të shpeshta: Dhimbje koke dhe dobësi e përgjithshme që vihen re përgjithësisht në fillim të terapisë. Të rralla: Humor i ulur, shqeësime të gjumit, parestezi. SISTEMI KARDIOVASKULAR Të shpeshta: Bradikardi, hipotension postural, hipotension, edema (të përfshira edema e gjeneralizuar, edeme periferie, edemë e organeve gjenitale, edema e ekstremiteteve të poshtme, hipovolemi dhe retension i lëngjeve). Më pak të shpeshta: Bllok atrio-ventrikular, rëndim i insufiçiencës kardiake gjatë shtimit të dozës, angina pektoris, shqetësime të qarkullimit periferik(ekstremitetet të ftohta), rëndim i simptomave të pacientëve me claudicatio intermitensis ose fenomen Raynaud. Të rralla: sinkop(sidomos në fazat e para të fillimit të mjekimit. SISTEMI RESPIRATOR Të shpeshta: Asthma dhe dispone në pacientet me predizpozicion. Më pak të shpeshta: Ndjesia e okluzionit nazal.

Ashtu si është vënë re edhe për beta-bllokuesit e tjerë, edhe Karvediloli mund të fuqizojë veprimin e preparateve të tjera me efekt antihipertensiv(për shembull antagonistet e receptoreve alfa1) ose të preparateve me efekt hipotensiv si efekt sekondar të tyre. Përdorimi i reserpinës ose i inhibitorëve të monoaminooksidazes, së bashku me beta-bllokuesit mund të sjelle hipotension dhe\ose bradikardi të rëndë. Në raste të veçanta jane vënë re shqetësime të përçimit(rrallë me probleme hemodinamike) pas marrjes nga goja të Kavedilolit dhe diltiazemit së bashku. Për këtë arsye ashtu si edhe për beta-bllokuesit e tjerë në rastet e përdorimit të Karvedilolit me kalcioantagonistët si verapamili apo diltiazemi, ose në raste e përdorimit të Karvedilolit me antiaritmikët e klasës I , duhet kryer me kujdes controlli i EKG-së dhe tensionit arterial. Këto preparate nuk duhet të merren së bashku në rrugë endovenose. Në vazhdim të administrimt së bashku te Karvedilolit dhe digoksinës në pacientët ipertensivë, përqëndrimi minimal i digoksinës në gjendjen stacionare(steady state) rezultojnë të rritura me 16%. Rekomandohet një monitorim i kujdesshëm i digoksinemisë çdo herë që fillohet, modifikohet apo ndërpritet mjekimi me Karvedilol. Përdorimi i njëhershëm i Karvedilolit dhe glikozideve kardiake mund të zgjasë përçimin atrioventrikular. Ne rast se shihet e nevojshme ndërprerja e mjekimit me Karvedilol dhe klonidinë kur ato jane pëdorur së bashku, Karvediloli duhet të ndërpritet i pari, disa dite para se të fillojë ulja e dozës së klonidinës. Efekti i insulines apo i antidiabetikëve oralë mund të potencializohet. Shenjat dhe simptomat e hipoglicemisë mund të maskohen ose të zvogëlohen(sidomos takikardia). Prandaj kërkohet një matje e shpeshtë e glicemisë. Kujdes i veçantë duhet treguar në pacientë që mjekohen me induktorë të oksidazës(psh. Rifampicina) pasi niveli plazmatik i Karvedilolit mund të ulet, dhe në pacientë që mjekohen me inhibitorë të oksidazës(psh. cimetidina) pasi niveli plazmatik I Karvedilolit mund të ngrihet. Përqëndrimet plazmatike mesatare të ciklosporines tentojnë të shtohen gjatë përdorimit të Karvedilolit. Nuk është studiuar marrja e Karvedilolit se bashku me barnat isotrope.

Doza e rekomanduar për fillimin e terapisë është 3.125 mg (1\2 e në tabletë prej 6.25 mg) dy herë në ditë të paktën për dy javë. Nëse kjo dozë tolerohet mirë më vonë kjo dozë mund të ngrihet në intervale jo më të vegjël se prej dy javësh duke e çuar fillimisht në 6.25 mg dy herë në ditë dhe pastaj deri ne 12.5 mg dy herë në ditë e më vonë deri në dozën maksimale prej 25 mg dy herë në ditë. Doza duhet rritur deri në dozën maksimale që arrin të tolerohet mirë nga pacienti. Doza maksimale e rekomanduar në pacientët me dekompesim kardiak të rëndë apo të lehtë është 25 mg dy herë në ditë në personat me peshë trupore nën 85 kg. Në personat me peshë trupore mbi 85 kg doza maksimale e rekomanduar është 50 mg dy herë në ditë. Përpara çdo shtimi të dozës pazienti duhet të ekzaminohet nga mjeku për tu siguruar për shenjat e mundshme të insufiçiencës kardiake apo vazodilatacionit. Një përkeqësim i përkohshëm i insufiçiencës kardiake apo i retensionit të lëngjeve duhet trajtuar me një shtim të dozës së diuretikëve, megjithëse në disa raste mund të jetë e nevojshme ulja e dozës se Karvedilolit ose ndërprerja e përkohshme e mjekimit me të. Në rastet kur mjekimi me Karvedilol ndërpritet për një kohë prej më shumë se dy javësh, terapia duhet të fillojë sërish me dozën prej 3.125 mg dy herë në ditë dhe më vonë doza mund të rritet sic është përmendur më sipër. Simptomat e vazodilatacionit mund të trajtohen fillimisht me një ulje të dozës së diuretikëve. Nëse simptomat vazhdojnë doza e ACE-inhibitorëve (nëse janë në përdorim), mund të ulet dhe nëse shihet e nevojshme mund të ulet edhe doza e Karvedilolit. Në rrethana të tilla doza e Karvedilolit nuk duhet të rritet deri sa simptomat e përkeqësimit të insufiçiencës kardiake apo vazodilatacionit të jenë zhdukur. Toleranca ndaj Karvedilolit apo efikasiteti i tij nuk janë provuar në pacientët më të rinj së 18 vjeç.

DOZA E MJEKIMIT DUHET TË JETË PERSONALE DHE PACIENTI DUHET TË NDIQET ME KUJDES NGA MJEKU GJATË GJITHË KOHËS DERI NË ARRITJEN E NJË DOZE MBAJTËSE TË PËRSHTATSHME